بیماری دیابت در سراسر جهان یک مشکل اساسی به شمار می آید.

و کاوش روش‌های جایگزین انسولین مانند استنشاق یا راه خوراکی که بر دوزهای بالاتر تکیه می‌کنند، در آینده نزدیک تقاضا برای انسولین نوترکیب را تشدید خواهد کرد. فناوری های فعلی تولید به دلیل محدودیت در ظرفیت تولید و هزینه تولید بالا، قادر به پاسخگویی به تقاضای رو به رشد انسولین مقرون به صرفه نیستند. ساخت پروتئین‌های نوترکیب درمانی به ارگانیسم میزبان مناسب با ماشین آلات کارآمد برای تغییرات پس از ترجمه و تا کردن مجدد پروتئین نیاز دارد. انسولین نوترکیب انسانی عمدتاً با استفاده از E. coli و Saccharomyces cerevisiae برای استفاده درمانی در انسان تولید شده است. ما در این بررسی روی رویکردهای مختلفی تمرکز می‌کنیم که می‌توان از آنها برای افزایش تولید انسولین فعال بیولوژیکی و آنالوگ‌های آن در E. coli و مخمر استفاده کرد. گیاهان تراریخته نیز سیستم بیان بسیار جذابی هستند که می توان از آنها برای تولید انسولین در مقادیر زیاد برای استفاده درمانی در انسان بهره برداری کرد. سیستم بیان مبتنی بر گیاه پتانسیل فوق العاده ای برای تولید انسولین با ظرفیت بالا به روشی بسیار مقرون به صرفه دارد. سطح بسیار بالای بیان پروانسولین فعال بیولوژیکی در دانه ها یا برگ ها با پایداری طولانی مدت، یک فناوری کم هزینه برای تحویل پروانسولین تزریقی و همچنین خوراکی ارائه می دهد.